Geçen hafta okudum Ayla Kutlu' nun "Zehir Zıkkım Hikâyeler" kitabını. Hayatımda beni en çok etkileyen kitaplar arasında yerini aldı. Okurken yüreğimin kaldırmadığı, kitabı kapatıp kenara koyduğum zamanlar oldu. İçim ne kadar ezilse de, bitirmeme engel olmadı. Kitap bittiğinde kendimi çok garip hissettim. Zaten Ayla Kutlu çok güzel ifade etmiş arka kapakta; "Zehir Zıkkım Hikâyeler adını kimliğinden alan bir kitap.Onu bir okuyuşta bitiremeyeceksiniz. Çevrenizi kuşatan, içinize dolan kederi biraz hafifletmek için, zaman zaman bırakmanız gerekecek. Düşünmemek, özeleştiri yapmamak istiyorsanız, amacınız okuyarak eğlenmekse, bu kitabı elinize bile almayın....
On hikâye içeriyor bu kitap. Ortak nokta, öteki insanların hikâyeleri olmaları. Karakterlerin hemen hiçbiri gerçek bir kimlikle var olmadılar yeryüzünde. Ancak hikâyeleri okuduktan sonra onların yaşamadıklarını iddia etmek çok zor. Onları ben kıvılcım olarak yakaladım, başka türlü yaşar kılamayacağım için, göğüsümün ortasında kor ateş olarak taşıdım. Çok yaktılar beni..." Kitabı okuduktan sonra Ayla Kutlu'ya hak vereceksiniz. Okumadıysanız kesinlikle okuyun derim.
No comments:
Post a Comment